“….. Er komt meer groen en een aparte riolering voor regenwater. We willen regenwater zo lang mogelijk vasthouden in het groen…..” aldus de Gemeente Goirle.
En dus wordt er hard gewerkt aan een nieuwe riolering.
Daar waren de weergoden het niet mee eens zo te zien.
Baas boven baas in de strijd om het watermanagement.
In augustus 2022 had ik het geluk om een week te mogen overnachten in zowat de achtertuin van de Westerbegraafplaats in Gent.
Elke ochtend bij het krieken van de dag liep ik daar te dwalen met de hondjes. Op zoek naar bijzondere, ontroerende, indrukwekkende maar ook kleine en ingetogen taferelen. En die waren er talloze.
Toen ik dit beeld tegenkwam moest ik meteen aan mijn eerste Franse vakantieliefde(tje) denken. Na die zomervakantie hebben we nog een jaar in het Frans met elkaar geschreven. Liefdesbrieven die altijd eindigden met het toen voor mij onbekende rijmpje:
De Sinterklaas Teejaater Sjoow is al achttien jaar het leukste kinderfeest in Goirle en wijde omgeving.
Bijna 60 vrijwilligers zetten zich het hele jaar in om de productie tot stand te brengen en dankzij de ondersteuning van velen leidt dat ieder jaar weer tot stralende kindergezichtjes maar ook tot een brede glimlach bij de ouders.
Lumenleden Hennie Brok en Frank Bombaijfotografeerden op uitnodiging. Weer een mooi samenwerkingsproject binnen cultureel Goirle.
In CC Jan van Besouw is de permanente Lumen-tentoonstelling gewisseld.
Zoals gebruikelijk exposeren de leden van F.A.K. Lumen tweemaal per jaar op de eerste etage van het Cultureel Centrum Jan van Besouw in Goirle. Ook in het jubileumjaar 2022. Lumen bestond afgelopen voorjaar 50 jaar. Deze tentoonstelling en de expositie in de kelder over Spot Theater Goirle zijn te bezoeken tijdens de openingstijden van het cultureel centrum.
Tijdens de vakantie bezocht ik een “vogelopvang”. Enerzijds om te sponsoren d.m.v. entreegeld en een tosti met een kopje thee. Maar anderzijds natuurlijk ook vanuit eigenbelang om me verder te bekwamen in de vogelfotografie.
Bij het uilenverblijf aangekomen werd ik verwelkomd door een hard gesis en gebrom. Het was deze oehoe die me zo begroette. Grote ogen, veren helemaal bol uitgezet en erg boos. En waarom? Ik gedroeg me immers bescheiden, gebruikte mijn telelens om niet te dicht in de buurt te hoeven komen. Ik had echter de twee takkelingen nog niet gezien. Nu begreep ik waarom moeder zo boos was. Zou ik ook zijn als ik geen kant op kon en er kwamen vijanden in de buurt van mijn jongen.
Toen we uiteindelijk het park verlieten vroeg ik de eigenaren hoe ze aan de vogels in hun park kwamen. Als antwoord kreeg ik: “die kopen we gewoon”.
Ik wist niet wat ik hoorde en was vooral boos op mezelf omdat ik me niet goed had ingelezen. Wat bezielt mensen toch om (roof)vogels in gevangenschap te houden puur voor het vermaak. En wat bezielt mij om hieraan mee te doen?
Met grote ogen, opgeblazen van verontwaardiging en toch ook wel boos dat ik hieraan had meegewerkt verliet ik het park.