Waterkrachtcentrale in Ambialet - Hennie Brok

Niets is wat het lijkt

by Verenigingsnieuws

De Waterkrachtcentrale in Ambialet, Frankrijk.

Dit gebouw dat eruitziet als een renaissancekasteel is niet meer dan een waterkrachtcentrale. Het werd gebouwd tussen 1917 en 1923 in Saut-du-Tarn in Saint-Juéry, op het smalste punt van de landengte van Ambialet (12 m breed en 3,50 m hoogteverschil), met als doel de stroomvoorziening van de elektrische ovens en de ijzermijnen van Fraysse. 

Je kunt er gewoon tussen door lopen, wat heel bijzonder is. 

Op het moment dat wij er waren, was het water bruin van kleur. Dit ontstaat na een regenbui.

Bij terugkomst een week later, was het water gewoon weer helder.


Foto: Hennie Brok

Tekst: Bron, ingekorte tekst op de site van de Waterkrachtcentrale Ambialet, aangevuld met eigen tekst van Hennie Brok

Hennie Brok - Lochal

Kroonluchter LocHal Tilburg

by Verenigingsnieuws

Vanaf 18 september 2021 hangt Kroonluchter Ø13 in de LocHal in Tilburg. 

Wat begonnen is als buurtproject ‘Van PET Naar Pret’ in de wijk de Besterd, groeide uit tot ongekende omvang. 

Oorspronkelijk was het doel het verzamelen van 10.000 plastic flesjes om zwerfafval tegen te gaan. 

Vervolgens ontstond het idee om de flesjes te gebruiken voor een enorme kroonluchter op een prominente plek in Tilburg, 

die mensen aan het denken zet.

Uiteindelijk werden door Tilburgers meer dan 250.000 (!) flesjes ingezameld.

De maker van de lamp is Rolph Adriaansen.

 

Foto: Hennie Brok – Tekst: website van de LocHal

Han van der Ven Besouw,jpeg

Wat vliegt de tijd.

by Verenigingsnieuws

Een tijdje terug liep ik door de Kerkstraat in Goirle en wat zag ik, een kale vlakte,
de gevel van het voormalig hoofdkantoor van Besouw en de portiersloge.

Niet te vergeten de schoorsteen, icoon voor de nieuwe wijk.

Het hele terrein omringd door hoge hekken.

Voor mijn gevoel was dat gisteren, maar tot mijn grote verbazing staan er al huizen, die voor een groot gedeelte al bewoond zijn.

 

Foto en tekst: Han van der Ven.

toi et une rose_LQ

Toi et une rose

by Verenigingsnieuws

In augustus 2022 had ik het geluk om een week te mogen overnachten in zowat de achtertuin van de Westerbegraafplaats in Gent.

Elke ochtend bij het krieken van de dag liep ik daar te dwalen met de hondjes. Op zoek naar bijzondere, ontroerende, indrukwekkende maar ook kleine en ingetogen taferelen. En die waren er talloze.

Toen ik dit beeld tegenkwam moest ik meteen aan mijn eerste Franse vakantieliefde(tje) denken. Na die zomervakantie hebben we nog een jaar in het Frans met elkaar geschreven. Liefdesbrieven die altijd eindigden met het toen voor mij onbekende rijmpje:

J’aime deux choses

toi et une rose.

Une rose pour un jour, 

mais toi pour toujours.

De foto en tekst zijn van Annemiek Backx.
Uilenkop

Oehoe

by Verenigingsnieuws

De foto en tekst is van Annemiek Backx.

Tijdens de vakantie bezocht ik een “vogelopvang”. Enerzijds om te sponsoren d.m.v. entreegeld en een tosti met een kopje thee. 
Maar anderzijds natuurlijk ook vanuit eigenbelang om me verder te bekwamen in de vogelfotografie.

Bij het uilenverblijf aangekomen werd ik verwelkomd door een hard gesis en gebrom. Het was deze oehoe die me zo begroette.
Grote ogen, veren helemaal bol uitgezet en erg boos. En waarom?
Ik gedroeg me immers bescheiden, gebruikte mijn telelens om niet te dicht in de buurt te hoeven komen.
Ik had echter de twee takkelingen nog niet gezien. Nu begreep ik waarom moeder zo boos was.
Zou ik ook zijn als ik geen kant op kon en er kwamen vijanden in de buurt van mijn jongen.

Toen we uiteindelijk het park verlieten vroeg ik de eigenaren hoe ze aan de vogels in hun park kwamen.
Als antwoord kreeg ik: “die kopen we gewoon”.

Ik wist niet wat ik hoorde en was vooral boos op mezelf omdat ik me niet goed had ingelezen.
Wat bezielt mensen toch om (roof)vogels in gevangenschap te houden puur voor het vermaak.
En wat bezielt mij om hieraan mee te doen?

Met grote ogen, opgeblazen van verontwaardiging en toch ook wel boos dat ik hieraan had meegewerkt verliet ik het park.