In augustus 2022 had ik het geluk om een week te mogen overnachten in zowat de achtertuin van de Westerbegraafplaats in Gent.
Elke ochtend bij het krieken van de dag liep ik daar te dwalen met de hondjes. Op zoek naar bijzondere, ontroerende, indrukwekkende maar ook kleine en ingetogen taferelen. En die waren er talloze.
Toen ik dit beeld tegenkwam moest ik meteen aan mijn eerste Franse vakantieliefde(tje) denken. Na die zomervakantie hebben we nog een jaar in het Frans met elkaar geschreven. Liefdesbrieven die altijd eindigden met het toen voor mij onbekende rijmpje:
J’aime deux choses
toi et une rose.
Une rose pour un jour,
mais toi pour toujours.
De foto en tekst zijn van Annemiek Backx.